یک استاد دانشگاه معتقد است: دانشگاه پرهیزکاری، تهذیب نفس، خودشناسی، پایبندی به اخلاقیات، اعتماد به خداوند، روشنبینی و فطرتجویی را از جمله مواردی دانست که در الگوی کسب معنویت و تعالیبخشی در گردشگری قابل تعریف و توضیح است و لازم است تا این مسائل در سیاستگذاریهای گردشگری موردتوجه قرار گیرد.
به گزارش آرمان گرد، نشست «نقش رویکرد گردشگری تعالیبخش در مدیریت گردشگری کشور» با حضور و سخنرانی منوچهر جهانیان، رئیس دانشکده علوم گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ، در نخستین رویداد همافزایی مدیریت ایران در محل مصلی تهران برگزار شد.
در این نشست که اعضای انجمن گردشگری تعالیبخش و مجموعه های پاویون گردشگری حاضر در رویداد نیز حضور داشتند، جهانیان با اشاره به نقش گردشگری در توسعه فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی کشورها، به زمینهها و ضرورتهای ترویج گفتمان گردشگری تعالیبخش اشاره کرد و ظرفیتهای این رویکرد را برای توسعه و تعالی گردشگری کشور تشریح کرد.
رئیس دانشکده علوم گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ با اشاره به سابقه رویکرد تعالیبخشی در گردشگری بیان داشت که مناسبات بین جامعه میزبان محلی و گردشگران با رویکرد تعالیبخشی باید تعریف شود و اسنادی چون کدهای جهانی اخلاق گردشگری بر این مسئله تأکید دارد. او ضمن پرداختن به مقولۀ مدیریت گردشگری، بهویژه با تمرکز به تفاوتهای مدیریتهای سنتی و مدیریت مدرن در دوران کنونی، بیان داشت که نخستین و بنیادیترین منبع قابلاستناد برای نظریهپردازی و تولید محتوا در موضوع گردشگری تعالیبخش نص و متن قرآن کریم است که در این کتاب مقدس آیاتی با موضوعات سیر و سفر و گردشگری با اهداف عبرتآموزی، تعالیبخشی، آموزش و … آمده است و اصولاً سیر و سفر یکی از ابزار تبلیغ انبیاء و اولیاء، پرستش خدای یکتا و اجتناب از طاغوت است که همین آیات دلایلی محکمی را در خود دارد که بیانگر سطح بالاتر داشتن رویکرد تعالیبخش نسبت به سایر دیدگاهها و مکاتب مادی است.
در ادامه، این استاد دانشگاه به روایاتی از ائمه معصوم(ع) اشاره کرد که در آنها، سفر محکی برای شناخت جهان و مردمان است و فواید سفر از کلام امیرالمومنین(ع) بهخوبی بیان شده است که سفر موجب انبساط روح، تحصیل درآمد، تأمین معاش، فراگیری علم و تجربه، آموختن آداب زندگی و تعامل و معاشرت با افراد با فضیلت و خلاق است. همچنین، وی به بیان اهمیت و جایگاه گردشگری در کلام و بیان مقام معظم رهبری پرداخت و الگوی معنویت در گردشگری از منظر اسلامی را تشریح کرد.
این استاد دانشگاه پرهیزکاری، تهذیب نفس، خودشناسی، پایبندی به اخلاقیات، اعتماد به خداوند، روشنبینی و فطرتجویی را از جمله مواردی دانست که در الگوی کسب معنویت و تعالیبخشی در گردشگری قابل تعریف و توضیح است و لازم است تا این مسائل در سیاستگذاریهای گردشگری موردتوجه قرار گیرد.
رئیس دانشکدۀ علوم گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ در بیان مؤلفهها و زیرمؤلفههای تعالیگرایی در گردشگری بیان داشت: ابعاد تعالیگرایی در گردشگری به اَشکال رسیدن به تعالی، رسیدن به معنا و درک متقابل قابل تعریف است و مؤلفههایی چون آموزش و پرورش، پندآموزی، تعقل و کاوشگری و زیرمؤلفههایی چون عزت نفس، خودشکوفایی و خوداتکایی در این قالب و در جریان گردشگری با رویکرد تعالیبخش ظهور و بروز پیدا می کند.
این پژوهشگر حوزۀ گردشگری با اشاره به اصول دهگانه کدهای اخلاق جهانی گردشگری، گفت: مفاد این اصول نیز در کنار مبانی دینی، فکری و اندیشه ای گردشگری تعالیبخش قرار میگیرد و میتوان برای ترسیم درست افق گردشگری به آن توجه کرد.
او با اشاره به مدیریت گردشگری و محرکهای آینده گردشگری بیان کرد: مدیران گردشگری باید با شناخت و آگاهی از مبانی، آموزش و فرهنگسازی، توانمندسازی جوامع میزبان و محلی بتوانند برای پررنگترکردن عنصر تعالیبخشی در صنعت گردشگری عمکرد مثبت و سازنده داشته باشند؛ چراکه مسئولیتپذیری گردشگران در مدیریت گردشگری تعالیبخش بسیار اهمیت دارد. در نظر ایشان، اولویتدادن به گردشگری با تأکید بر تعالیگرایی در سیاستگذاریها و برنامهریزیهای کلان کشور؛ بهکارگیری منابع انسانی متعهد و متخصص؛ نگاه برنامهمحوری در فعالیتها؛ واگذاری امور به انجمنها و صنوف متعهد و متخصص؛ تعامل و هماهنگی بینبخشی و فرابخشی ازجمله پیشنهادهای کاربردی برای دستیابی به توسعه گردشگری تعالی بخش هستند.
پس از سخنرانی جهانیان، حاضران در نشست دیدگاهها و پرسشهای خود را مطرح کردند که مواردی چون نسبتسنجی گردشگری زیارتی و گردشگری تعالیبخش، وجود رویکرد تعالیبخشی در تمامی گونههای گردشگری، هوشمندسازی گردشگری و نسبت آن با رویکرد تعالیبخش، بهکارگیری منابع انسانی دانشآموخته و مجرب، استفاده از رسانههای نوین برای ترویج گردشگری تعالیبخش از این جمله بودند.
جهانیان ضمن جمعبندی مباحث نشست، بیان داشت که لازم است تا گردشگری تعالیبخش یک اولویت و یک سیاست کلان در نظر گرفته شود و الزامات تحقق این رویکرد مورد توجه قرار گیرد و از نگاههای تکبعدی، موقت، کوتاهمدت، بخشینگرانه و کمفایده یا بیفایده در مدیریت گردشگری کشور اجتناب شود.
انتهای پیام/