ساختمانی در محوطه باغ ملی تهران است که از سال ۱۳۱۶ در زمان حکومت پلوی توقیفگاه، زندان موقت شهربانی، زندان زنان و بعد زندان کمیتهٔ مشترک ضد خرابکاری نام گرفت و توسط ساواک برای بازجویی و شکنجه مخالفان حکومت پهلوی مورد استفاده بود. حدود ۸ هزار و ۴۴۲ زندانی که از سال ۵۰ تا ۵۷ در این زندان بودهاست. این زندان در سال ۱۳۷۹ تعطیل و تبدیل به موزهٔ عبرت ایران شد که گوشهای از شکنجهها و شکنجهگران و شکنجهشوندگان زمان پهلوی را بازسازی میکند.