[ad_1]

مقدمه

در اردیبهشت ماه  ۱۳۸۵ اولین کنفرانس بین المللی گردشگری و صنایع ­دستی از طرف سازمان گردشگری سازمان ملل متحد، و با همت پژوهشکده هنرهای­ سنتی و معاونت هنرهای­ سنتی و صنایع­ دستی سازمان میراث ­فرهنگی، صنایع ­دستی ­وگردشگری در تهران برگزار شد که حاصل این برنامه انتشار مجموعه مقالات ارزشمند و بیانیه­ ای جهانی بود. متاسفانه مباحث این کنفرانس به صورت رسمی منتشر نشد؛ در این مجال سعی شده سخنرانی های آن کنفرانس به صورت چکیده و خلاصه شده در چند نوبت منتشر شود.

بخش۱۱ – راهکارهای آسه‌آن در بازاریابی صنایع دستی

راجا فوزیه بنت راجا تون آدا – دبیر سازمان رشد و توسعه صنایع دستی آسه‌آن (AHPADA)

۱. پیش‌زمینه

جنوب شرق آسیا با تنوع فرهنگی، منابع طبیعی فراوان و میراث قومی غنی، به عنوان گنجینه‌ای برای گردشگران شناخته می‌شود. صنایع دستی این منطقه با الهام از سنت‌ها و تلفیق نوآوری، محصولاتی کاربردی، زیبا و منحصربه‌فرد تولید می‌کند.
نمایشگاه‌هایی مانند BIG در بانکوک، INGRAFT در جاکارتا، FAME در مانیل و جشنواره‌های محلی، جلوه‌ای از رقابت و خلاقیت در تولیدات دستی هستند.
هنرمندان از مواد طبیعی مانند بامبو، چوب، برگ خرما، الیاف و ریشه‌ها بهره می‌برند و محصولاتشان با چهار ویژگی اصلی در بازار صنایع دستی همخوانی دارد:

• شهرت
• کاربردی بودن
• هنر دست‌ساز
• طراحی مناسب برای سوغاتی‌ها

۲. تأسیس AHPADA

AHPADA در سال ۱۹۶۷ به عنوان اتحادیه‌ای وابسته به آسه‌آن برای توسعه همکاری‌های بومی در زمینه‌های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی شکل گرفت.
اهداف اصلی:

• احیای صنایع دستی
• ترویج و توسعه محصولات
• همکاری با سازمان‌های بین‌المللی و NGOها
  اعضای مؤسس: مالزی، فیلیپین، تایلند
  اعضای بعدی: سنگاپور، برونئی، کامبوج، لائو، میانمار، ویتنام
  دفتر مرکزی: بانکوک
  برنامه‌های کلیدی: نمایشگاه‌ها، کارگاه‌های آموزشی، سمینارها، و پروژه‌های توسعه محصول

۳. تعریف محصولات صنایع دستی

محصولاتی که بخش عمده‌ای از فرآیند تولیدشان دستی باشد، حتی با کمک ابزار یا ماشین، قابل پذیرش هستند.
ویژگی‌ها:

• کیفیت بالا
• استفاده از مواد اولیه پایدار
• بیانگر فرهنگ، زیبایی، کاربرد، سنت و نوآوری
  این تعریف مطابق با استانداردهای UNESCO/ITC در سال ۱۹۹۷ است.

۴. طرح‌های عملی و کارگاه‌ها

نمونه‌هایی از فعالیت‌های توسعه محصول:

• کارگاه سرمایه‌گذاری در چیانگ‌مای، تایلند (۱۹۹۲)
• بازنمایی جایگاه مواد طبیعی در کوالالامپور (۱۹۹۴)
• جشنواره صنعتگران در اسلام‌آباد (۱۹۹۴)
• کارگاه نوآوری در طراحی سنتی در آیوتهایا، تایلند (۲۰۰۴)
• نشست منطقه‌ای کالاهای جهانی در مالزی (۲۰۰۶)

۵. برنامه نشان کیفیت (Seal of Excellence)

با همکاری یونسکو، AHPADA از سال ۲۰۰۱ برنامه‌ای برای اعطای نشان کیفیت به محصولات برتر صنایع دستی راه‌اندازی کرد.
اهداف:

• ارتقاء استانداردهای کیفی
• افزایش آگاهی در بازار بین‌المللی
  نشان به محصولات تعلق می‌گیرد، نه افراد یا تکنیک‌ها.
  آمار جوایز بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵:

۶. شرایط دریافت نشان

• متقاضی باید از کشورهای عضو آسه‌آن باشد یا شرکتش در آنجا ثبت شده باشد.
• محصول باید از مواد طبیعی بومی تولید شده باشد.
• دسته‌بندی محصولات شامل: وسایل منزل، جواهرات، پوشاک، هدایا، لوازم جانبی، اسباب‌بازی‌ها

۷. معیارهای داوری

هیئت داوری براساس پنج معیار تصمیم‌گیری می‌کند:

1. کیفیت و مهارت بالا
2. نوآوری در طراحی و تکنیک
3. بیان هویت فرهنگی
4. احترام به محیط زیست
5. قابلیت عرضه در بازار جهانی

۸. کارگاه طراحی نشان

کارگاه‌هایی برای تبادل تجربه، طراحی، بسته‌بندی و بازاریابی برگزار شد.
هدف: ارتقاء سطح اطلاع‌رسانی و افزایش مشارکت تولیدکنندگان

۹. نمایشگاه‌ها و معرفی محصولات

محصولات منتخب در نمایشگاه‌هایی مانند:

• ATF بانکوک ۲۰۰۲
• BIG 2005
• نمایشگاه سنتی سانتافه
• نمایشگاه دهلی نو، کوالالامپور، INCRAFT جاکارتا
  همچنین گالری دائمی در SACICT تایلند برای نمایش محصولات نشان کیفیت ایجاد شده است.

۱۰. نمونه‌های موفق

چهار تولیدکننده برجسته:

• پروژه ابریشم بان رنگ کاهی – تایلند
• پروژه بافندگی روما گاری – مالزی
• پروژه هنر باتیک مادورس – اندونزی
• پروژه کنده‌کاری جزیره کاری – مالزی

۱۱. چالش‌ها و مشکلات اجرایی

برخی مشکلات برنامه:

• نبود فرآیند اصلاح پس از ثبت‌نام
• هزینه بالا و نقص در فرم‌ها
• عدم مشارکت برخی برندگان در برنامه‌های جانبی
• کاهش هزینه ثبت‌نام از ۵۰ به ۲۰ دلار در سال ۲۰۰۶

۱۲. مزایای برنامه

• افزایش تولید و فروش
• ایجاد انگیزه برای نوآوری
• ارتقاء آگاهی عمومی
• گسترش برنامه به کشورهای جنوب و مرکز آسیا
  نمونه موفق: برنامه نشان کیفیت یونسکو در اولان‌باتور، مغولستان

دانلود فایل متن کامل مقاله

.

.

ادامه دارد

بخش اول _ گردشگری و پیوند آن با صنایع دستی

بخش دوم – صنایع دستی و ارتباط آن با جهانگردی / صنعتگران نیز سرمایه های شما هستند

بخش ۳ – تاثیرات متقابل گردشگری و صنایع دستی

بخش ۴ – گردشگری به عنوان سازمان­ دهنده ­ای برای صنایع دستی: مزایا و مضرات

بخش ۵ – از بومی تا جهانی: اتصال صنایع دستی تایلند به صنعت جهانگردی

بخش ۶ – جهانگردی و صنایع دستی: نوگرایی و هویت در بازار جهانی

بخش۷ – صنایع دستی و جهانگردی – مشکلات و چشم اندازها

بخش۸ – سنجش صنایع دستی و تأثیر آن بر گردشگری از طریق شاخص

بخش۹ – استفاده موفق از صنایع دستی برای کاهش فقر و توسعه گردشگری در استان گوئیژو

بخش۱۰ -تدوین برنامه بین المللی بازاریابی صنایع دستی در صنعت گردشگری

بخش۱۱ – راهکارهای آسه‌آن در بازاریابی صنایع دستی

[ad_2]