بررسی واژگان و رویکردهای مختلفی که در دستهبندی روشهای مرمت شهری بررسی شد نشان داد که دانش تخصصی مرمت و به ویژه مرمت شهری در ایران گامهایی به جلو طی میکند اما اقدامات انجام شده تاکنون پاسخگوی کار عظیم پیشرو نیست.
به گزارش آرمان گرد، ناصر بنیادی (عضو هیات علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی) که ۲۳بهمن ۱۴۰۰در نخستین همایش ملی حفاظت و مدیریت میراثشهری سخن میگفت، به موضوع تأملی در روشهای حفاظت و توسعه در بافتهای شهری پرداخت و تصریحکرد: مرمت شهری بعنوان یک دانش و حرفه مستقل در ادبیات تخصصی معماری و شهرسازی فاقد سابقه طولانی است، از سابقه مرمت اشیا و ابنیه که بگذریم پیشینه مرمت شهری عمدتا به دوران بعد از شکلگیری برنامهریزی شهری باز میگردد.
او با بیان اینکه ناهماهنگی در استفاده از اصطلاحات مرمت شهری یکی از معضلات دانش و حرفه مرمت است، گفت: صاحبنظران مختلف در تدوین کتب و مقالات خود و نیز در تدریس دانشگاهی هر یک تعابیر مختلفی را در خصوص این اصطلاحات به کار میبرند این ناهماهنگی موجب شده که امکان انتقال تجارب با معانی و ادراکات واحد به دست نیاید و تلاش در جهت این هماهنگی از ضروریترین اقدامات در برهه کنون است.
بنیادی افزود: بررسی واژگان و رویکردهای مختلفی که در دستهبندی روشهای مرمت شهری بررسی شد نشان داد که دانش تخصصی مرمت و به ویژه مرمت شهری در ایران گامهایی به جلو طی میکند اما اقدامات انجام شده تاکنون پاسخگوی کار عظیم پیشرو نیست.
او خاطرنشانکرد: نبود زبان مشترک و تفاهم در بین متخصصان در زمینه واژگان مرمت شهری موجب شده که اقدامات اجرایی در سطحی از تأثیرگذاری متوقف مانده و جمعبندی صحیحی را تجربیات اجرایی صورت نگیرد.
بنیادی در پایان گفت: نکته حائز اهمیت در جمعبندی بررسیها آن است که بسیاری از تحولات کالبدی رخ داده در مناطق تاریخی شهرها در کشورهای پیشرفته حاصل انجام برنامههای منتج از تحولات اجتماعی و اقتصادی درآن جوامع است، بدین معنی که مرمت و احیای یک بافت تاریخی عمدتا در نتیجه تلاش دست اندرکاران بوده که در بستر تحولات اجتماعی که زمینهها و امکانات خاصی را به وجود آورده یا محدودیتهایی را از میان برده شکل گرفته است.
انتهای پیام/